Het wonder is geschied: we zijn begonnen met het terug verdienen van de verlenging. Begin deze maand vond het eerste nautische evenement in ruim anderhalf jaar plaats: HanseSail in Rostock. Tijdens dit vierdaagse feest hebben we zeven dagtochtjes gevaren, bijna allemaal met meer dan de 24 personen die we vroeger mee mochten nemen. Het bleef spannend tot op het laatste moment: kon het festival überhaupt doorgaan, kregen we op tijd de juiste certificaten en extra reddingsvesten georganiseerd, enzovoorts. Onderaan de streep hebben we alleen wat extra bestek hoeven lenen bij de collega’s, verder is alles fantastisch verlopen. Wel zijn we tot de conclusie gekomen dat als er 36 mensen rondlopen aan dek, dat we dan met minstens vier bemanningsleden moeten zijn. De bar moet georganiseerd worden, iemand moet koken / navigeren / zeilen hijsen / prietpraat / mastklimmen begeleiden / tijd vinden om uit te leggen hoe een charterschip werkt / de sfeer erin houden als het regent / … . Gelukkig hadden we twee gezellige Duitse meiden bij ons die een aantal van deze taken van ons over konden nemen. Tussen de bedrijven door zijn we druk bezig met nieuwe merchandise. We gaan beginnen met polo’s, t-shirts, comfortabele en luchtige linnen badjassen en gezellige campingslippers. Uiteraard zal alles aan boord te verkrijgen zijn, maar we sturen ook graag iets naar je op. En wie weet volgt er nog een webshop ook… Met de reguliere tochten gaat het super. Mensen zijn blij er weer even uit te zijn. Ook het Covid beleid dat gevoerd wordt door ons boekingsbureau werpt zijn vruchten af: er zijn tot nog toe geen besmettingen geconstateerd op een van de schepen uit de vloot. En, niet geheel onbelangrijk: we fietsen redelijk tussen het noodweer door. De occasionele regenbui die ook de Duitse zomers typeert nemen we voor lief, want de heftigste buien lijken links en rechts aan ons voorbij te trekken. Maar, de Jantje zou de Jantje niet zijn als er niets te wensen overbleef: het bovenste razeil is jammerlijk gescheurd en is zodanig op dat het ook niet meer voor op de lange termijn opgelapt kan worden. De batterijen trekken de koelkast en ijsblokjesmachine onder de bar matig en zijn dus steeds dorstig naar demiwater. Door de matige winter en de bouw van het meubilair aan dek, hebben we geen tijd gehad om de boel goed te ontroesten en te verven. Dus heb je een bikhamer thuis, haal die dan maar vast uit het vet; er wachten nog wat klusjes deze winter :)

Hoewel alle tochten tot half juni waren afgezegd, zijn we op de eerste dag van de maand toch maar vertrokken. Na een lange winter uit het zicht in de Zweedse haven gelegen te hebben, werd het tijd om Jantje weer in de kijker te varen. Het laatste weekend van mei werden de kersverse banken en tafels aan dek ingeborreld aan de Hoge der A, waarna we vol goede moed zeewaarts gingen. Anderhalve week later kwam de eerste club aan boord. Samen met onze Oerolvrienden openden we het seizoen op Terschelling, ook al ging Oerol niet door. Van zeilen kwam weinig terecht, maar wat was het een feest om de boot weer vol te hebben! Bovendien vertelde havenmeester Hans ons dat de jaartarieven zijn aangepast. Pin ons er niet op vast, maar het leek ons een superleuk idee om aankomende winter een tijdje op Terschelling te gaan liggen. Wordt vervolgd! Na Oerol zonder Oerol vertrokken we naar Duitsland. Zoals bij meer overtochten hebben we meer motoruren gemaakt dan ons lief was, maar het was een relatief rustige reisje. Het extreme weer wat half juni over Nederland trok ging links en rechts aan ons voorbij. Afgezien van bizar veel bliksem in de verte, kregen we geen zware windstoten over ons heen. Hier in Duitsland lijken we ook dit jaar onder de meeste Corona regels uit te komen die het voor onze grotere collega’s zo moeilijk maken om te kunnen varen. Groepen tot 10 personen mogen zo goed als alles ondernemen, op voorwaarde dat iedereen zich regelmatig laat testen. En daar laten weinig mensen zich door weerhouden: we hebben al een vrijgezellenweekend aan boord gevierd, een tweegezinsvakantie gevaren en liggen nu voor anker in een Deense baai met een familie en aanverwante vrienden. Het voelt als vanouds. Wat leuk is om te merken, is dat er steeds meer leven in de Oostzee lijkt te zitten. We zien best regelmatig bruinvissen voorbij komen en deze week kwam er ook een zeehond buurten. Ok, het zijn nog geen dolfijnen zoals bij de Kanaaleilanden, maar het is toch een beetje vakantie als je zulke mooie dieren ziet zwemmen.

Februari is de maand van de liefde. Ook voor Jantje. We begonnen met liefde in de vorm van diesel, want bij temperaturen van -14 kun je maar beter wat extra stoken om te voorkomen dat huiddoorvoeren en waterleidingen bevriezen. Terwijl Nederland aan het schaatsen, skiën en sleeën was, zat de gemiddelde booteigenaar met argwaan te kijken naar het dalend kwik. Gelukkig hadden we met onze vooruitziende blik op tijd brandstof ingeslagen en heeft het scheepje de winterse week glansrijk doorstaan. Toen het ijs verdween waren ook wij wakker geschud uit onze winterslaap: het lentezonnetje motiveerde om aan de slag te gaan. Hoewel het tempo nog niet zo hoog ligt als tijdens de verbouwing van vorige winter, zijn we toch al aardig op stoom om het een en ander gedaan te krijgen voor het aanstaande zeilseizoen. We zouden het liefst verder gaan met het optimaliseren van de hutten. Zo dromen we over op maat gemaakte kastjes, planken of lades zodat je overdag niet alles op je bed of in je reistas hoeft te bewaren. Ook het dagverblijf staat hoog op de lijst om aangepakt te worden. Helaas blijft de uitbetaling van de staatssteun die de bruine vloot vorig jaar augustus werd toegezegd nog even uit, zijn we voorlopig platzak en kunnen we geen timmerman laten komen die onze wensen in vervulling kan laten gaan. Dus steken we zelf de handen uit de mouwen! Er liggen nog een aantal wandplaten in de stelling, daarmee kunnen we die delen van de wanden die in de afgelopen jaren zijn gedelamineerd, vervangen. Ook proberen we het roefje wat efficiënter in te richten zodat dat niet langer een berghok is waar ook wordt geslapen, maar meer op een leefruimte begint te lijken, waar je ook nog eens veel spullen (waarschijnlijk vooral kleding van Josefien) uit het zicht op kan bergen. Buiten is klusjesheld Yim bezig met de verstaging. De stagen van zowel de voor- als de achtermast zaten tot vorig jaar vast aan het schip met een soort stalen pijpen die onmogelijk te ontroesten waren. Met het verplaatsen van de achtermast moesten er ook nieuwe aanhechtingspunten voor de jufferblokken gemaakt worden. Voor de voormast was vorig jaar geen tijd meer, dus is Yim nu bezig om ook daar stalen platen aan de verschansing te lassen die de krachten die op de stagen komen, op kunnen vangen. Verder hebben onze vrienden van de Race of the Classics, een zeilwedstrijd waarbij we twee keer per jaar naar Engeland hopen te varen, de afgelopen weken een inzamelingsactie gehouden: Save the Classics. ‘De Rees’ heeft al drie keer niet plaatsgevonden en om de schippers een hart onder de riem te steken hebben ze €3000,- opgehaald. Dit wordt in drie keer €1000,- verdeeld onder een aantal deelnemende schepen. Elk schip kon een plan indienen voor wat ze zouden doen met duizend euro. Aangezien Jantje nu twee picknicktafels aan dek heeft staan, hebben we voorgesteld om met hun extra monetaire liefde een comfortabele rondzit te bouwen. De uitslag is nog niet binnen en de stembussen zijn op het moment van schrijven gesloten. In het geval dat iedereen massaal op de Jantje heeft gestemd, dan gaan we nog voor het nieuwe seizoen, wanneer dat dan ook moge beginnen, aan de slag met het perfecte borrelmeubilair.